لحظات و دقیقه‌ها در حال سپری شدن است و از کودکانی
که همگی آیه «امن یجیب...» می‌خواندند، دیگر صدایی جز ناله‌های حبس شده در
گلو و اشک‌های فروخورده نمی‌آید. کودکان آستین بر دهان گرفته در کنار مولای
سر بر دیوار نهاده، در داغ این مصیبت عظیم، همچون ابر بهار می‌گریند... ادامه در ... حرف دل !... منتظر نظرات زیبای شما هستیم
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
ادامه در ...
حرف دل !...
منتظر نظرات زیبای شما هستیم